تیره شاهتره(Fumariaceae)
~ Papaveraceae
فرم کلی تیره Fumariaceae: گیاهانی علفی؛ صمغ آور. یکساله یا چندساله؛ دارای برگ های متراکم اولیه یا فاقد برگ های متراکم قابل رؤیت؛ ریزوم دار یا غده ای. مستقل یا بالارونده. خشکی پسند. برگ ها متناوب؛ مارپیچی؛ دمبرگ دار؛ غیرپوششی؛ ساده یا مرکب؛ برگ های مرکب بصورت سه برگچه ای یا پرمانند. پهنک برگ های ساده معمولاً بریده بریده؛ دارای رگبرگ های پرمانند. برگ ها بی گوشوارک.
تولیدمثل و گرده افشانی: گل های بارور بصورت هرمافرودیت. گیاهانی هرمافرودیت.
فیزیولوژی، فیتوشیمی: غیرسیانوژنی. دارای آلکالوئیدها. فاقد آیریدوئیدها. فاقد پروآنتوسیانیدین ها. دارای فلاونول ها؛ کمفرول، یا کمفرول و کوئرستین. فاقد الاژیک اسید (۲ جنس، ۲ گونه).
جغرافیا: نواحی معتدل تا نیمه گرمسیری. جنوب و شرق آفریقا. X=(6-)8 .
طبقه بندی خانواده Fumariaceae: زیررده دولپه ای ها. راسته Ranunculales .
این خانواده دارای ۴۵۰ است.
شاهتره (نام علمی: Fumaria officinalis) نام یک گونه از سرده شاتره و از تیره شقاقیان، علفی یکساله با ساقهای شکننده کوتاه و شاخهدار است.
دارای گلهای نامنظم و برگهای بریدهاست که چون با دست نرم کنند بوی دود میدهد. در طعم او تلخی است.درایران این گیاه اغلب در دامنههای زاگرس بخصوص در دشت های (بیجار کردستان) و (اقلید فارس) یافت میشود. در گویش عام به شاطره نیز شناخته میشود.
گونه های خانواده Fumariaceaeدر شبکه گیاهی ایران: